Soms denk ik dat mijn werk niet zo belangrijk is
Vorige week werd het internet geïnstalleerd in mijn nieuwe kantoorruimte door Donald, de Promixus man.
Ik heb wel wat interessante spullen staan daar, wat al snel zijn interesse wekte en het gesprek ging, voor ik het wist, over zijn jarenlange darmproblematiek (heb ik weer ).
Ik heb op moment van schrijven al 4 maand geen cliënten meer gezien (door mijn eigen nood aan fysiek en emotioneel herstel) en eerlijk, je gaat wel in je eigen hoofd gaan leven.
In mijn eigen hoofd is alles heel evident en je gaat dat ook projecteren op andere mensen.
Ik ga er vaak van uit dat het voor andere mensen ook simpel is om uit hun eigen problemen te raken.
Donald kwam me even het tegendeel bewijzen.
Hij is een typische Gut and Physiology Syndrome (G.A.P.S.) persoon… Geboren met reeds verstoorde darmflora, astma en eczeem.
Heel zijn leven last van constipatie.
Als kers op de taart ook nog eens 20 jaar vegetarisch gegeten waardoor alles desastreus erger geworden is.
Tot op het punt dat zijn maag geen vlees meer kan verteren, zijn lever geen vet en zijn darmen bijna niks meer van eigen peristaltiek hebben. Zonder Movicol is naar toilet gaan geen optie. En dan nog.
Brainfog en spierpijn zijn een alledaagse realiteit, tenzij … Hij niks eet.
Dan voelt hij zich (bij benadering) kiplekker.
Dat heb ik de voorbije 11 jaar al ZO vaak gehoord: “eigenlijk voel ik mij alleen goed als ik niet eet”.
Dus… Als je lichaam niet aan het verteren is.
Dat is een heel interessant inzicht.
Maar ook weer niet zo handig. Want niét eten, dat hou je maar zo lang vol, he…
Nu, Donald was een heel intelligente mens, zo bleek al snel uit ons gesprek.
De medische termen vlogen me om de oren.
Hij heeft al meer dan tien dokters en vijf gastro-enterologen bezocht. Maar met behulp van zijn eigen ervaringen, inzichten en research is hij doorheen de jaren wel tot de conclusie gekomen dat die mensen hem geen heil brachten. In tegendeel.
De maagzuurrremmers die hij courant voorgeschreven krijgt, hebben zijn maag- darmklachten een pak erger gemaakt.
De laxeermiddelen hebben er mede voor gezorgd dat zijn darmspieren bijna niks meer zelf doen.
Verder hadden ze niet zoveel te vertellen, eigenlijk.
En in de fond is er niks veranderd. Zijn klachten klinken (voor mij) alsof zijn darmslijmvlies zo dun en fragiel is 2000 jaar oude papyrus.
Door zijn eigen research is hij al op interessante paden gekomen, maar wat mij vooral op viel, was dat hij er overal zo nét naast zat om echt te genezen.
Aaaaaaghhh. Ik vond het vooral echt heel stom! Wetende dat je er zo nét naast zit! Kom op zeg.
Doordat er geen consistentie is in zijn voedingsaanpak en hij nooit lang genoeg kan doorzetten omdat hij niet genoég eet van de juiste dingen in zijn pogingen tot heling, kan zijn lichaam er ook niet komen. Hij loopt altijd terug vast op het punt dat hij te mager is geworden om nog verder te vasten. Logisch.
Deze man zou met de juiste begeleiding van iemand ongetwijfeld 20x sneller vooruit gaan dan door de brainfog heen te zitten praten met ChatGPT. Want slim als AI ondertussen wel is, het is nog altijd geen mens, geen therapeut en het heeft niet de ervaring van iemand die al meer dan 3000 mensen heeft bijgestaan in dezelfde problematiek en bijgevolg heel goed kan differentiëren tussen waar nu welke klachten vandaan komen. Mens-zijn is nog wel eens belangrijk in zo’n context. Om nog maar te zwijgen over de emotionele impact van mensen hun leven op hun gezondheid.
Dat is iets dat je invoelt als therapeut en tussen de lijntjes leest of gewoon intuïtief *weet*, dat kan een machine niet[i].
Dus hij is op zich niet op het slechte pad, maar de bottenbouillon en het vette vlees die hij probeert te eten (nu hij zijn focus heeft op carnivoor), verteren ook gewoon voor geen meter en geven huizenhoge histamine! Dus dat is het dan ook weer niet. One size fits no one.
Wat goed is voor je maag, is soms niet goed voor je darmen en je lever. Wat goed is voor je darmen, verteert soms helemaal niet in je maag en kan je lever en alvleesklier niet aan. Wat goed is voor je lever, lukt dan vaak helemaal niet voor je darmen en geeft maagkrampen.
AAAAGHHHH.
Donald kwam me tonen dat de flowchart die ik al al die jaren ontwikkel in mijn hoofd, en die gefintuned is over de jaren (vaak door die 1 op 10 die dan tóch anders reageert dan ik verwachtte), ONMISBAAR is. En dat ik lekker terug mag gaan werken en mijn missie neerzetten want ze is hier nodig!
Jep, iedereen reageert anders op voeding. Ja, er is een soort van protocol om te handhaven maar ook daarbinnen moet je kunnen mixen en matchen.
En het is ook niet zo simpel als gewoon aan “een dieet” beginnen hoor. Ook het GAPS protocol waar ik mee werk, is niet zo evident voor veel mensen. Anders zou iedereen er komen met gewoon het boek te lezen. Maar voor de meesten werkt het niet zo.
Daarom heb ik de Gut Reset cursus gemaakt met de live Q&A’s en het potentieel om te upgraden naar VIP. Dat wil zeggen dat, als je voelt dat het niet zo goed gaat, je toch bij mij terecht kan met je vragen. Ik kan als ervaren therapeut nu eenmaal veel erbij betrekken, kennis en ervaring die jij niet *kan* hebben omdat je enkel je eigen lichaamsreacties als referentie hebt.
Ik stel me altijd bvb. deze vragen (minstens):
- Wat is het allereerste om aan te pakken?
- Wat gaat nu de meeste impact hebben met de minste moeite?
- Wat zijn de stappen om erna te zetten? Vaak kan ik dit pas uitdenken als je komt terug rapporteren met de impact van de eerste stappen!
- Hoe werkt je omgeving mee? Moeten we rekening houden met een gezin? Hoe pak je dat aan?
- Hoe zit je financieel?
- Kan je fysiek en emotioneel wat rust nemen? Of moet je keihard doorwerken? Verwachtingen dienen bijgestuurd te worden afhankelijk hiervan.
- Hoe intens kunnen we beginnen? Moeten we voorbereidende stappen treffen voor je effectief aan een ander voedingspatroon kan beginnen?
- Is andere therapie eigenlijk belangrijker momenteel?
- Welke andere therapeuten zijn nodig in jouw persoonlijke situatie?
- Waar zijn er emotionele en energetische blokkades?
- Loop je tegen zelfsaboterend gedrag aan? Of gaat het allemaal lekker?
- Maak je je voedingskeuzes vanuit liefde voor jezelf en omdat je voelt dat je eindelijk in de goeie richting zit, of probeer je vanuit drang naar controle alles te micromanagen, maar ga je er eigenlijk aan ten onder omdat je veel te streng bent voor jezelf?
- ...Etc.
Vakmanschap is niet samen te vatten in een blog. Maar ik leg de ‘te nemen stappen’ die ik gefinetuned heb over de jaren, uit in dit webinar over darm- en huidklachten.
Als jij nog steeds aan het rommelen bent met je maag, darmen, huid, brainfog, chronische vermoeidheid en pijn,... KOM OP.
Tijd om er eens iets serieus aan te doen in plaats van aan te modderen.
Het webinar is voor velen een eye-opener en ook een opluchting om eens een duidelijk antwoord te krijgen op de vragen die ze al jarenlang zonder resultaten voorleggen aan dokters en specialisten.
Weet je wat? We gaan het zelf mogen oplossen. Je dokter gaat het niet door jou doen, het is jouw lijf.
En dat is het hele punt. Dat je je eigen kracht er in vindt en leert hoe sterk het zelfhelend vermogen van je lichaam is.
Take ownership!
[i] Computers hebben geen connectie met “boven”. Er is geen zielsconnectie. Minstens de helft van mijn werk is puur intuïtie en aangeboren talent, omdat dit nu eenmaal mijn pad is.
Dat is wat je een goeie therapeut maakt: als het je missie is.
Verder mag je studeren wat je wil en op ego eender welke business opstarten. Als het je pad niet is, gaat het maar povere resultaten opleveren. Op je éigen pad lopen is het meest cruciale dat je kan doen in je leven. Als je geen flow voelt en alleen maar weerstand en shit hebt, dan loop je niet op je pad. Of je draagt stukken mee van iemand anders. Allemaal handig om uit te zoeken waar het schoentje knelt!