Leven vanuit liefde vs. angst
...En hoe match je dat met een dieet?....
Weet je, dieet richtlijnen die je verder weg brengen van jezelf en je meer stress geven, kloppen niet met wat we hier komen doen op aarde.
Dat klopt niet voor de ziel; de essentie van onze ziel is liefde voelen/zijn/leven en van daaruit je eigen missie en talenten kunnen leven.
Modernen voedingsaanbevelingen zijn doorgaans gebaseerd op angst: “als je dit eet, gaat dat met je gebeuren! ”.
Dat brengt je weer dichter naar angst in plaats van liefde. Twee uitersten van het spectrum.
Bovendien is het doorgaans heel zwart/wit, wat voor veel mensen goed werkt omdat ze zelf ook nog vanuit angst opereren. Een heel duidelijke structuur werkt goed voor veel mensen omdat het een soort van veiligheid geeft.
Mijns inziens is die zogenaamde veiligheid een illusie. Vasthouden aan regeltjes leert je niet te luisteren naar je lichaam. Het zorgt er enkel voor dat je weer in je hoofd zit en vanuit je denker de zaken probeert te regelen. Probeert te fiksen. Controle. Weer die angst, want die zit onder de controle.
Waar dat vaak een goed startpunt is, omdat het veel mensen brengt tot het punt dat er iets mag veranderen aan hun gezondheid, is dat maar het begin van het traject.
Het echte traject is net weer die regeltjes durven loslaten.
Niet
- iets gaan eten omdat je moet van jezelf, omdat het “past” binnen zekere dieet richtlijnen.
- tegen je zin eten
- jezelf overtuigen dat je goed bezig bent, ook al voel je je fysiek niet beter
à “Dat moet werken want persoon x zegt dat dat werkte voor hem” of “zoveel mensen voelen zich toch zoveel beter als ze dit deden dus dan moet het voor mij ook werken” en “Ze zeggen toch dat dat gezond is”
“Ze” weten niks en herhalen bijna altijd ook weer anderen. 😉
Je lichaam daarentegen, heeft alle wijsheid in pacht.
Dat ziet er echt wel anders uit van persoon tot persoon. De ene doet het prima op 100% carnivoor, de andere heeft koolhydraten nodig. De ene verteert groenten zonder problemen, de andere zijn lichaam reageert erop alsof het vergif is. De ene heeft fruit “nodig” om naar toilet te kunnen gaan, de andere blaast ervan op als een ballon.
Wat doe ik dan?
Soms is een tijdelijke dieetinterventie nodig om je fysieke lichaam te genezen maar eens een dieet niet meer leidt tot het noodzakeljke herstel van dat lichaam, heeft het zo’n doel voorbijgestreefd.
Je fysiek lichaam is belangrijk. Het is de essentie van je zijn hier; als dat niet goed functioneert, dan ondervind je daar mentaal en emotioneel heel wat last door.
Het leven kan echt een struggle zijn als je je elke dag door spijsverteringsproblemen, chronische pijn en chronische vermoeidheid moet vechten. Of als je niet buiten durft komen omdat je huid zwaar belast wordt door acné, psoriasis of eczeem.
Dus zorg dragen voor ons fysieke, 3D lichaam, is voor mij stap nummer één. Van daaruit beginnen vaak zoveel zaken in je leven op hun plek te vallen. Van daaruit heb ik al zoveel mensen de moed zien vatten om andere zaken in hun leven aan te pakken.
Daar komt ook nog bij dat je lichaam evolueert. Wat werkte 3 jaar geleden, werkt daarom niet nu nog altijd. Het is een kwestie van mee evolueren en experimenteren met je lichaam. Van het te durven vertrouwen.
Van vaak decenia lang van brainwashing en innerlijke overtuigingen durven bekijken voor wat het is: woorden van iemand anders.
Van 20 jaar, 50 jaar, 100, 200 jaar geleden. Wie zegt dat dat nu nog toepassing is en beter nog, wie zegt dat die van toepassing zijn op jou.
Die woorden zijn geen gebruiksaanwijzing voor je eigen lichaam; die schrijf je namelijk alleen zelf.
Ik bewandel met mijn cliënten graag de lijn tussen genezen van het fysieke lichaam, jezelf in de tussentijd niet teveel verliezen in de regeltjes en ook je innerlijk kind horen en zien, dat vooral wil eten wat het lekker vindt en daar gelukkig van wordt.
Het doel is altijd eten uit liefde voor jezelf en je eigen herstel .
Dat vraagt wat coaching in het begin want we zijn zo niet opgevoed.
Het is bovenal belangrijk om eerlijk te durven zijn naar jezelf toe en wat je behoeftes nu echt zijn, want als kind worden die vaak al gegaslight waardoor we dat zelf ook leren doen.
“Ik voel hier keiveel weerstand tegen maar ik zal het maar doen, want ze verwachten dat”
“Ik heb zin om nu dit te doen, maar wat gaat x daar van zeggen.”
Of... wat zou je van jezelf vinden als je je zin zou doen!
Sidenote: weerstand kan ook de inwendige saboteur zijn die je behoed om uit je comfortzone te komen. Binnen je comfortzone heb je namelijk controle over wat er gebeurt, ook al is wat gebeurt niet fijn. Controle is vaak beter dan eender welke andere optie, voor iemand die nog in overlevingsmodus zit (en dat zijn véél mensen!) omdat het de veiligste versie is van de realiteit; het is de realiteit die je kent en dus kan voorspellen.
Maar je GOESTING/ZIN doen, niet vanuit rebellie tegen iets of iemand anders maar vóór jezelf, dat is je intuïtie volgen.
Dat is dichter bij jezelf komen.
Dat mogen we vaak weer helemaal leren nadat we het na onze kindertijd zijn kwijtgeraakt, omdat het ons zo vaak afgeraden is geweest.
Ik hoorde, in mijn eigen traject, lang nog de stem van mijn moeder als een echo in mijn hoofd galmen.
Want als ik als kind zei “ik heb daar geen zin in!”.
...Dan was het antwoord resoluut “ik moet zoveel doen tegen mijn goesting.”
Whoah.
*Mind... blown....*
Dat zegt veel over jouw leven en jouw keuzes, moeder, maar dat heeft niks met mij te maken.
Ik kies ervoor om anders te leven dan de vorige generaties en die zienswijze deel ik graag met jou.
Niet meer leven vanuit de angst die hier vroeger heerste, maar vanuit de liefde waarmee we allemaal geboren zijn en die herontdekken in jezelf.
Werken met mij is zoveel meer dan voedingsbegeleiding; het is je weg naar jezelf terug vinden. En dan mogen zien wat voor een mooi persoon dat is.